だから僕は音楽を辞めた [Dakara Boku Wa Ongaku O Yameta] [Thai translation]

ถึงครุ่นคิดไปก็ไม่เข้าใจ

รอคอยเธอ อยู่ภายใต้ผืนฟ้าคราม

จินตนาการถึงสายลมที่พัดมายามเที่ยงวัน แล้วผ่านเลยไปในยามบ่าย

จากนี้จะเป็นยังไงกันนะ

ก็ไม่เคยเรียนรู้วิธีก้าวไปข้างหน้านี่นา

ฉันมองตาเธอ แล้วเดินจากไปโดยพูดไม่ออกเลยสักคำ

ต่อให้ครุ่นคิดไปก็ไม่เข้าใจ

ช่วงวัยรุ่นก็ช่างน่าเบื่อสิ้นดี

น่าจะเลิกเล่นเปียโนได้แล้ว แต่นิสัยชอบเคาะโต๊ะก็แก้ไม่หายสักที

แล้ววันข้างหน้าจะทำอะไร

ถ้าไม่เล่นดนตรีก็ไม่เป็นไร

อย่าเดือดร้อนไปเลยนะ

แม้จะขีดเส้นเส้นหนึ่งไว้ในหัวใจ

มันก็ไม่มีทางลบเลือนไป

ผ่านมานานขนาดนี้แล้ว

อย่าไปนึกถึงอีกเลย

ฉันเข้าใจผิดเอง

ไม่เคยเข้าใจหรอก มนุษย์อย่างพวกเธอก็เหมือนกัน

ทั้งความจริง ความรัก โลก ความทรมาน และชีวิต จะเป็นยังไงก็ช่างเถอะ

การอยากรู้ว่าถูกต้องหรือเปล่า ก็ถือเป็นสัญชาตญาณการเอาตัวรอดเหมือนกัน

ฉันคิดแล้ว ว่ามันคือความผิดของเธอ

ต่อให้ครุ่นคิดไปก็ไม่เข้าใจ

แต่ก็ไม่อยากจะแก่ตัวลงเลยจริง ๆ

ลองคิดดูว่าสักวันต้องตายไป แต่หัวใจกลับกลวงเปล่า

แล้ววันข้างหน้าจะทำอะไร

พอเป็นผู้ใหญ่ก็จะรู้เอง

ว่าไม่ได้ทำอะไรเลย

ความเกลียดชังที่เห็นคนสีหน้าเป็นสุขนั้น จะตัดมันออกไปยังไงดี

ความรู้สึกต่ำต้อยราวกับผีสาง อยู่ในเบื้องลึกของจิตใจที่ไม่ถูกเติมเต็ม

ฉันไม่ได้เข้าใจผิดหรอก

ทั้งอะไรต่อมิอะไร และมนุษย์อย่างพวกเธอ

ไม่ว่าความรัก การช่วยเหลือ หรือความอ่อนโยน ก็ล้วนแต่ไร้มูลความจริงจนน่าขยะแขยง

ที่เจ็บปวดกับเพลงรักก็คือสัญชาตญาณการเอาตัวรอดนั่นแหละ

จะเป็นยังไงก็ช่าง นั่นคือความผิดของเธอ

ต่อให้ครุ่นคิดไปก็ไม่เข้าใจ

แค่เพียงมีชีวิตอยู่ก็ทรมานแล้ว

ทำเพลงไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา

เนื้อเพลงแค่เข้ากันก็พอแล้ว

จะยังไงก็ช่างเถอะ

ไม่ได้เข้าใจผิดใช่มั้ย

ไม่ได้เข้าใจผิดหรอกเนอะ

เข้าใจผิดไปเอง ก็รู้อยู่แก่ใจ

ทั้งมนุษย์อย่างพวกเธอ

ความจริง ความรัก การช่วยเหลือ ความอ่อนโยน และชีวิต จะเป็นยังไงก็ช่างเถอะ

ที่บอกไม่ได้ว่าเป็นคำตอบที่ถูกต้องหรือเปล่า ก็คือสัญชาตญาณการเอาตัวรอด

จะเป็นยังไงไม่สนใจ ความผิดของเธอเอง

ฉันเองก็เคยมีความเชื่อ

แต่ตอนนี้กลับเป็นเพียงความคิดที่ไม่ต่างจากขยะ

เธอเขียนครั้งแล้วครั้งเล่า

ขอเพียงขายได้ก็พอแล้ว

ก็จริง ก็จริงแหละ เมื่อก่อนเคยเป็นแบบนั้น

ฉันจึงเลิกเล่นดนตรี

• Artist:Yorushika