Forgotten Sons [Polish translation]

ArmaLite, światła uliczne, nocne widoki.

Przeszukujesz dachy w poszukiwaniu snajpera, wroga, wojownika.

Śmierć czająca się w cieniu okaleczy cię, zrani cię, zabije cię

z dawno zapomnianych powodów.

Na wcale nie tak obcych wybrzeżach

chłopcy przeszli wojenny chrzest,

chłopcy przeszli wojenny chrzest.

Morfina, zamierający krzyk, zły sen.

Służysz jako liczba na bransoletkach identyfikacyjnych, na mundurach, na workach z piaskiem.

Twoja dziewczyna poślubiła twego najlepszego przyjaciela, miłość skończona, trujące listy.

Twoje ciało zawsze pełznie próbując obudzić się z nawracającego snu.

Rany, które bolą tak mocno, tak mocno bolą.

Twoja matka odchodzi od zmysłów, gdy zaczynają pokazywać obraz z kamery.

Panoramiczny widok wskrzesza śmiertelne stado.

Twój ojciec osusza kolejne piwo, jest jednym z niewielu, którzy się tym przejmują.

Wpełzając do pancerza Saracena z bezpieczeństwa, jakie daje mu jego fotel w pokoju stołowym.

Zapomniani synowie.

Zapomniani synowie.

Zapomniani synowie.

A gdy patroluję dolinę w cieniu trójkolorowej flagi muszę się bać grzechu,

gdyż jestem tylko śmiertelnikiem, a śmiertelnicy mogą jedynie umrzeć.

Zadaję pytania, domagając się odpowiedzi od bezimiennych obserwatorów bez twarzy,

którzy paradują po wyściełanych dywanami korytarzach na Whitehall.

Kto wydaje rozkazy bezczeszczenia, kaleczenia?

To tylko werbalna masturbacja w strzeżonych biurokratycznych łonach.

Ministrze, Ministrze zadbaj o swoje dzieci.

Nie skazuj ich na potępienie,

by wyeliminować tych, którzy występują przeciw tobie,

bo czyje jest królestwo, potęga i chwała na wieki wieków,

Amen

Amen

Amen

Amen

Amen

Amen

Amen

„Stój, kto idzie!” ‒ „Śmierć!!”

„Podejdź ... przyjacielu”

Jesteś już tylko jeszcze jedną trumną na ostatniej drodze wzdłuż szmaragdowej nawy.

Gdy kamienne spojrzenia twych dzieci opłakują

twoją śmierć w uśmiechu terrorysty,

ramię zamachowca umieszcza wybuchowe prezenty

na półkach supermarketów,

a ulica śpiewa odłamkami detonującymi w tymczasowym piekle.

Zapomniani synowie.

Zapomniani synowie.

Z kolejki po zasiłek do pułku, zawód w mgnieniu oka,

ale pamiętaj co podpisywałeś w poniedziałek, gdy biegasz od drzwi do drzwi.

W wiadomościach naród będzie cię opłakiwał nieznany żołnierzu,

lecz zastanów się czy warto.

Przez chwilę będziesz sławny, ale tylko pośmiertnie.

Nadciąga zaraza, oni wszyscy padają.

Nadciąga zaraza, oni wszyscy padają.

Nadciąga zaraza.

Nadciąga zaraza.

Nadciąga zaraza, oni wszyscy padają.

Zapomniani synowie.

Zapomniani synowie.

Zapomniani synowie.

Wciąż są zapomniani, wciąż, wciąż są zapomniani.

Pokój na Ziemi i miłosierdzie, matka Brown straciła swojego syna,

jeszcze jednego zapomnianego syna.

• Artist:Marillion