Like a Rolling Stone [Persian translation]

یه روزایی بود خیلی شیک و مرتب لباس میپوشیدی

و با فخر فروشی سکه ای واسه گداها مینداختی اینطور نبود؟

مردم بهت میگفتن حواستو جمع کن عروسک داری سقوط میکنی

فکر میکردی دارن شوخی میکنن

عادت داشتی به همه دور و بری هات

با صدای بلند بخندی

الان دیگه بلند بلند حرف نمیزنی

الان دیگه اونقدر مغرور به نظر نمیای

وقتی که مجبوری واسه غذا به تکاپو بیفتی

چه حسی داره

چه حالی داره

که خونه نداشته باشی

مثل یه ناشناس مطلق

مثل یه خانه به دوش

به بهترین مدرسه رفتی اوکی باشه خانوم تنها

اما میدونی که فقط عادت داشتی الکی خوش باشی

هیچکس بهت یاد نداده که چطور تو خیابون زندگی کنی

و الان فهمیدی که باید به این مدل زندگی کردن عادت کنی

میگفتی که هیچ وقت با

اواره گی و اینا کنار نمیای اما حالا میفهمی

یارو مغازه داره هیچ جور بهت جنس نمی فروشه

همینطور که به خلا چشاش زل زدی

میپرسی میخوای با هم یه معامله ای بکنیم

چه حسی داره

چه حالی داره

تنها بودن چه حالی داره

وقتی هیچ آدرسی از خونه نداری

مثل یه ناشناس مطلق

مثل یه خانه به دوش

هیچ وقت قیافه عبوس وناراحت تردست ها و دلقک ها رو

ندیدی

وقتی میومدن (خودشونو خوار میکردن) تا برات تردستی کنن

هیچوقت نفهمیدی که این خوب نیست

نباید میذاشتی دیگران دستت بندازن

با سیاستمدار ها توکالسکه با اسب زرد رنگ میشستین

آدمایی که رو شونشون گربه سیامی(تایلندی)میذاشتن

اونقدرها هم سخت نبود وقتی فهمیدی

اون واقعا کسی که به نظر میرسید نبود

بعد اینکه هرچی که میشد دزدید رو ازت گرفته بود

چه حسی داره

چه حالی داره

تنها بودن چه حالی داره

وقتی هیچ آدرسی از خونه نداری

مثل یه ناشناس مطلق

مثل یه خانه به دوش

شاهزاده بالای کلیسا ایستاده

همه اون ادم خوشگلا هم دارم مشروب مینوشن فکر میکنن به جایی رسیدن

همه اون هدایای گرانبها رو باهم عوض میکنن

اما بهتره که تو اون انگشتر الماستو واسه خودت نگه داری و جایی گروش بذاری

خیلی سرگرم میشدی

وقتی ناپلئون رو با اون لباس ها و اون مدل حرف زدنش میدیدی

برو پیشش صدات میزنه نمیتونی بپیچونیش

وقتی هیچی نداری پس چیزی هم واسه از دست دادن نداری

تو حالا دیگه نامرئی هستی هیچ رازی برای پنهان کردن نداری

• Artist:Bob Dylan
• Album:Highway 61 Revisited (1965)