L'invitation au voyage [Polish translation]

Z tobą, sercu miłą,

Jak by pięknie było

Tam daleko spędzić życie,

Kochać się do woli,

Dokąd los pozwoli

W kraju, co jest twym odbiciem.

Słońca blask stłumiony

Z niebios tych zamglonych

Moją duszę wciąż urzeka

Czarem tajemniczym

Oczu twych zwodniczych,

Gdzie ukrywa łzę powieka.

Tam piękna, ładu objawienie,

Przepych i cisza, upojenie.

Pokój nam ustroją

Piękną formą swoją

Meble lśniące lat patyną

I najrzadsze kwiaty,

Których aromaty

W lekki zapach ambry spłyną.

Rzeźbione sufity,

Wielkich luster płyty,

Cały splendor orientalny,

Wszystko to poruszy

Struny naszej duszy

Swoim głosem naturalnym.

Tam piękna, ładu objawienie,

Przepych i cisza, upojenie.

Popatrz na kanały,

Na ten zastęp cały

Statków, który cicho drzemie.

One zaspokoją

Każdą chętkę twoją,

Po to okrążyły ziemię!

Już wieczorne słońce

Wolno zachodzące

Stroi miasto, pola, wody

W hiacynty i złoto.

Świat zasypia oto

W czułym blasku swej urody.

Tam piękna, ładu objawienie,

Przepych i cisza, upojenie

• Artist:Charles Baudelaire
• Album:Les fleurs du mal (1861 - 2ème édition) - 053 - Spleen et idéal - LIII