Parole, rumori e giorni [Polish translation]

Mamy jeszcze czas, by znowu zacząć się śmiać

Mamy jeszcze czas, by otrząsnąć się ze wszystkiego i żyć

Weź ze sobą buty i nie krzycz

By przekonać się samemu, że sprawy idą dobrze

Wiesz, że ból jest normalny, jeśli historie w końcu się kończą

Przeklęte ambicje, gdy nie są realizowane

Ale pomiędzy braniem a zostawianiem nie można nigdy czekać

Bo czas, który tracimy, nikt nam nie odda

Słowa, odgłosy i dni

Oczekiwania, nadzieje i marzenia

Dalekie, bliskie... kto to wie

Kto to wie...

Odpowiedz na pytania, nie próbuj uciekać

By nie być zmuszonym ścigać się dalej

Gdy będziesz miał swoje 40 lat i wciąż niejasne odpowiedzi

I wątpliwości, że być może lepiej było mieć dziecko

I poślubić tę kobietę, której nie trzymałeś w objęciach

Bo miałeś więcej włosów i więcej odwagi, by się zaangażować

Jesteśmy stworzeni do błędów, a następnie do powrotów

I zawsze pragniemy to, co znajduje się za szybą

Ale weź ze sobą buty i porzuć swój gniew

I dalej szukaj swojej igły w piasku

Słowa, odgłosy i dni

Oczekiwania, nadzieje i marzenia

Dalekie, bliskie... kto to wie

Kto to wie...

Słowa, odgłosy i dni

Oczekiwania, nadzieje i marzenia

Dalekie, bliskie... kto to wie

Kto to wie...

• Artist:Fabrizio Moro
• Album:Pensa (2007)