Erinnerung [Belarusian translation]

…Часам думы пра цябе,

Тады на твар сляза ў мяне,

Калі ўстаю (…я), цi кладуся спаць

(Калі прачынаюс’, ц’ перад сном)… Ээ-э…

Але прымаю ўсё, як ёсць:

Гэта -- ты, а гэта – я…

Хоць гэта -- проста i не ўбачыць так.

Мяркую, -- несумленна ўсё,

‘ле… змагаўся доўга я,

Як мог -- з усіх, што сіл маiх. Э-э-гэй…

Прайшло ўжо чáтырнáццаць дзён

(Цяпер, прайшло два тыдня ўжо),

І боль не чую ўжо

Я гэта ўжо зрабіў, -- давай жа, Ты...!

Адна, хто так/ўсё не хочаш,

Ту мэту, -- пераследваў,

Таго, -- ў гэтым целе быў раней.

Успамін...

Што не павінна б адбыцца,

Далёка, воблак нібы,

Ўспаміны… так... Аднойчы...

Часам думаю пра тое,

Як было ўдваіх з табой,

Й пра тое, што абяцаў

(Сабе ж што абяцаў)…

Сталі скрытнымi ( жорсткімі), я знаў,

Ты пакуль, -- што табе i шкада,

Мяне (Сярод) ясна неба ўдарыў гром (гром пабіў). Эээ…

Мяркую, -- несумленна ўсё, “усё”

Змагацца я павінен

(Але я бараніўся),

Рабіў з усіх сіл гэта ўсё. “З усіх я сіл, з усіх я сіл”…

Прайшло i трыццаць дзён ужо,

Нічога не баліць… “сышоў боль”,

Я гэта ўжо зрабіў, -- давай жа ты...!

Адна, хто ды/ўсё не хочаш…,

Ту мэту, -- пераследваў,

Таго, ў гэтым целе быў калісь(-ці).

Успамін...

Што не павінна б адбыцца,

Далёка, воблак нібы…

Ўспаміны… так... Аднойчы...

Успамін... …О-о-о… Успаміны...

Зараз, потым час --

Ўспамінаю тое… “каля”,

Чаго мне не хапае ў жыцці. “Мне ў жыцці”…

Але трымаюс’ я (Але мужчына я),

Ёсць нешта, -- не змяніць,

Мне па дуль (Дрэнь хай з iм), што не хапае. “Чаму не быць!”…

Не, несумленна ўсё “усё”,

Але змагацца як,

(Але, як бараніцца?)…

(Мне…) не хапае сіл...

Прайшло з таго сто дзён ужо, --

Не чую я i боль,

Я гэта ўжо зрабіў, -- давай жа Ты!

Адна, хто з ўсiх не хочаш,

Ту мэту, -- пераследваў,

Таго, ў гэтым целе некалі быў.

Успаміны...

Што не павінна б адбыцца,

Далёка, воблак нібы…

Ўспаміны так... Аднойчы...

Успаміны... Ооо…

…Успаміны... Успаміны.

_____________________

УСПАМIН

Часам я па-ранейшаму (ўсё яшчэ) думаю пра цябе,

Тады ў мяне слёзы на твары,

Калі я ўстаю або кладуся спаць

(Калі я прачынаюся, або -- засынаю)…

Але я прымаю ўсё так, як ёсць:

Ты -- гэта ты, а я -- гэта я…,

Хоць гэта -- не так проста ўбачыць.

Я мяркую (расцэньваю), што ўсё ў цэлым -- несправядліва,

Але я дастаткова доўга змагаўся,

Як мог з усіх сіл…

Цяпер, прайшло ўжо 14 дзён з тых часоў,

І амаль больш нічога не баліць

(І ўжо нічога не прычыняе боль),

Я гэта ўжо траха што ліквідаваў (зрабіў) -- а цяпер, давай жа і ты...

Адзіная, хто ўсё яшчэ яго не хацела…,

Мэта, якую ён пераследваў,

Той, хто калісьці раней у гэтым целе быў.

Успамін...

Нешта, што не павінна было адбыцца,

Так далёка, нібы воблака,

Успамін... гэта было аднойчы (даўно)...

Успамін...

Iншы раз я ўсё яшчэ думаю пра час,

Як гэта было з намі ўдваіх,

І пра тое, што паабяцаў сабе

(І аб сваім жа абяцанне сабе ж)…

Як я і думаў, мы сталі скрытнымi (жорсткімі),

Пакуль ты не сказала, што табе жаласна (жалю варты),

І сярод яснага неба ўдарыў (пабіў) мяне гром.

Я мяркую, што ўсё -- несправядліва,

Але чаму я павінен змагацца

(Але я павінен быў абараніць сябе),

Я рабіў гэта ўсё ж такі з усіх сіл…

Прайшло ўжо 30 дзён, вось цяпер,

І больш нічога не баліць,

Я гэта ўжо амаль зрабіў -- а потым, давай, ты...

Адзіная, хто ўсё яшчэ яго не хацела,

Мэта, якую ён пераследваў,

Той, хто некалі ў гэтым целе быў.

Успамін...

Нешта, што не павінна было адбыцца,

Так далёка, нібы аблокі,

Успамін... гэта было аднойчы...

Успамін...

Часам, “зараз і потым” (“час ад часу”),

Я ўспамінаю пра тое,

Чаго мне не хапае ў сваім жыцці.

Але я трымаюся, як мужчына…,

Ёсць нешта, што я не магу змяніць,

Усе – дрэнь адно(-лькава), як моцна мне гэтага не хапае.

Не, усё гэта -- несправядліва,

Але, як я павінен змагацца

(Але як я магу абараніць сябе)?

Мне не хапае сіл для гэтага…

Прайшло ўжо 100 дзён ужо,

І больш нічога не баліць…,

Я гэта ўжо амаль зрабіў – давай-ка i Ты...

Адзіная, хто ўсё яшчэ яго не хацела…,

Мэта, якую ён пераследваў,

Той, хто некалi ў гэтым целе быў.

Успамін...

Нешта, чаму не павінна было адбыцца,

Так далёка, нібы воблака,

Успамін... гэта было аднойчы...

Успамін...

_________

• Artist:Sebastian Hämer