Bocca di rosa [Turkish translation]

Gül Ağız diyorlardı ona

sevgi katardı, sevgi katardı,

Gül Ağız diyorlardı ona

sevgi katardı her şeyin üzerine.

İstasyonda iner inmez,

Sant’Ilario köyünde

herkes fark etmişti bir bakışta:

Yo, gelen misyoner falan değildi.

Kimi sıkıntıdan sevişir,

kimi meslek olarak seçer onu.

Gül Ağız ne biriydi ne öteki,

tutkuyla yapıyordu bunu.

Ama çoğu zaman tutku kişiyi

kendi arzularını tatmine götürür.

Araştırmazsın arzuladığın kişiyi:

Gönlü boş mu, karısı var mı diye.

İşte, böyle bir gün bir gün daha derken,

Gül Ağız üzerine çekti

ölümcül öfkesini kancıkların:

Kemiklerini almıştı ya ellerinden!

Ama köy yerinin dedikoducusundan,

parlak girişimci çıkmaz elbette.

O ana kadar aldıkları önlemler,

“Bu iş böyle olmaz!”dan ibaretti.

Bilinen şey: İnsanlar güzel öğütler verir,

kendilerini tapınaktaki İsa gibi hissederek.

Bilinen şey: İnsanlar güzel öğütler verir,

kötü örnek olmak ellerinden gelmiyorsa artık.

İşte böyle, kız kurusu bir acuze,

çocuk mafiş, arzu heves mafiş,

vazife saydı kendine ve zevk bildi

kadınların hepsine doğru öğüdü vermeyi.

Ve aldatılan kadınlara dönerek,

onlara akıllıca sözlerle hitap etti:

“Gönül hırsızı cezalandırılmalı”,

dedi, “kurulu düzen tarafından”.

Ve kadınlar komisere gidip

sözü uzatmadan şunu dediler:

“Şu iğrenç kadının, çok fazla müşterisi var,

gıda kooperatifinden fazla”.

Dört jandarma çıkageldi

sorguçları ile, sorguçları ile

dört jandarma çıkageldi

sorguçları ve silahları ile.

Çoğu zaman polis ve jandarma

görevini savsaklar

ama böyle üniformalıyken değil.

Gül’e eşlik ettiler ilk trene kadar.

Kimi ararsan istasyondaydı

komiserden zangoca

herkes vardı istasyonda

kızarık gözler ve ellerde şapka.

Selamlamak için, şu kısa süreliğine,

gösterişe kaçmadan, gösterişe kaçmadan,

selamlamak için, şu kısa süreliğine

köye aşkı getiren kadını.

Sarı bir pankart vardı,

üzerinde siyah bir yazı,

şöyle: “Elveda, Gül Ağız,

seninle gidiyor bahar”.

Biraz orijinal bir haberin

gazeteye ihtiyacı olmaz,

yaydan atılan ok gibi

hızla yayılır ağızdan ağıza.

Bir sonraki istasyonda

yola çıktığındakinden çok daha fazla insan vardı:

Kimi öpücük gönderiyor, kimi çiçek atıyordu,

kimi yer ayırıyordu kendine iki saat için.

Hatta bölge papazı ---ki küçük görmez,

bir dua ile bir öleni ölüme hazırlama arasında---

geçici hayrını güzelliğin,

yanında istiyor onu tören sırasında.

Ve ilk sırada Meryem Ana,

biraz uzakta Gül Ağız…

Geziye çıkıyorlar köy boyunca

kutsal sevgi ve dünyevi olanı.

• Artist:Fabrizio De André
• Album:Volume I (1967)