Scirocco [Polish translation]

Pamiętasz? Ulice były pełne tego świetlistego scirocco1,

który zmienia wyświechtaną rzeczywistość w coś nierealnego.

Zdawało się, że wieże wznoszą się w szerokim, barokowym geście,

a na Via dei Giudei2 powiewały żaglowce jak w porcie kanału.

Ty, za szybą bezimiennego baru,

siedząc przy stoliku niczym francuski poeta,

z niezmienną miną człowieka sceptycznego

i, jak zawsze, odrobiną czerwonego wina w kieliszku.

Pomyślałem, żeby wejść, wypić coś razem

i pogadać o chmurach…

Ale przyszła ona: spóźniona, powiewając różem

perkalowej sukienki, która opinała jej biodra

i zaczęła coś mówić i coś zamówiła,

podczas gdy na odświeżonym niebie przebiegały stada chmur;

łzy mieszały się z mlekiem w herbacie,

a dłonie opisywały marzenia i oczywistości,

lecz ja wiedziałem, jak bardzo czułeś się zakleszczony

między nią i tą drugą, której nie umiałeś opuścić,

pomiędzy dwojgiem twych dzieci i taką czy inną moralnością,

jak bardzo wydawałeś się osaczony…

Ona podniosła się z pożegnalnym gestem,

potem odeszła nie patrząc za siebie,

podczas gdy ten wiatr owionął ją

niewyobrażalnymi wspomnieniami,

bezładem i obrazami.

On nie ruszył się, jak ktoś, kto zupełnie nie wie, co robić,

szukając może jeszcze jakiegoś rozwiązania,

lecz lepiej jest mieć jeden dzień do zapamiętania,

niż wpaść w nową rzeczywistość, zawsze taką samą…

Teraz naprawdę nie wiem, gdzie ona osiadła,

czy urodziła dziecko lub jak spędza wieczory;

on mieszka sam i dzieli swoje życie

pomiędzy pracę, bezużyteczne wiersze i zwyczajowy kieliszek.

Doprawdy, niechby wiał ten wiatr scirocco

i pojawiał się codziennie, zmuszając nas do zaglądania

za wyświechtaną fasadę rzeczy,

w ciemne labirynty domów,

za tajemne lustro każdej twarzy,

w nasze wnętrze…

1. https://pl.wikipedia.org/wiki/Sirocco2. ulica w Bolonii

• Artist:Francesco Guccini
• Album:Signora Bovary (1987)