II, LIBER PRIMUS lyrics

Iam satis terris nivis atque dirae

grandinis misit Pater et rubente

dextera sacras iaculatus arces

terruit Urbem,

terruit gentis, grave ne rediret 5

saeculum Pyrrhae nova monstra questae,

omne cum Proteus pecus egit altos

visere montis,

piscium et summa genus haesit ulmo,

nota quae sedes fuerat columbis, 10

et superiecto pavidae natarunt

aequore dammae.

Vidimus flavom Tiberim retortis

litore Etrusco violenter undis

ire deiectum monumenta regis 15

templaque Vestae,

Iliae dum se nimium querenti

iactat ultorem, vagus et sinistra

labitur ripa Iove non probante

uxorius amnis. 20

Audiet civis acuisse ferrum,

quo graves Persae melius perirent,

audiet pugnas vitio parentum

rara iuventus.

Quem vocet divum populus ruentis 25

imperi rebus? Prece qua fatigent

virgines sanctae minus audientem

carmina Vestam?

Cui dabit partis scelus expiandi

Iuppiter? Tandem venias precamur, 30

nube candentis umeros amictus,

augur Apollo,

sive tu mavis, Erycina ridens,

quam Iocus circumvolat et Cupido,

sive neglectum genus et nepotes 35

respicis, auctor,

heu nimis longo satiate ludo,

quem iuvat clamor galeaeque leves,

acer et Mauri peditis cruentum

voltus in hostem, 40

sive mutata iuvenem figura

ales in terris imitaris, almae

filius Maiae, patiens vocari

Caesaris ultor.

Serus in caelum redeas diuque 45

laetus intersis populo Quirini,

neve te nostris vitiis iniquum

ocior aura

tollat; hic magnos potius triumphos,

hic ames dici pater atque princeps, 50

neu sinas Medos equitare inultos

te duce, Caesar.

• Artist:Quintus Horatius Flaccus