Beneath The Howling Stars [Greek translation]

Το Καταχείμωνο διαψεύδει τις ιεροτελεστίες της Άνοιξης

Το ανατριχιαστικό του κρύο γδέρνει τη γη

Καθώς στοχαστικές ψυχές στο μηδέν τραγουδούν

Συμφορές που συμβαίνουν στην αναγέννηση [1]

Υπό τις ψυχρές ματιές του Μοχθηρού Άρη

Οι κοντά στην αυτοκτονία ορκίζονται στη ζωή τους

Και τα αγέννητα σφαδάζουν σε χλιαρούς ωκεανούς [2]

Γιατί κάτι διαβολικό ξεκινάει κατ’ αυτόν τον τρόπο.

Κάτω από τα Ουρλιαχτά των Άστρων

Η Ελίζαμπεθ, το υπόδειγμα της ανηθικότητας

Βλέπει τον ήλιο που βασιλεύει να ανάβει φωτιές

Καθώς ο Όλεθρος και η Τυραννία, τα ντόπερμάν Της, κοιμούνται

Σαν μαγεμένοι εραστές στα πόδια Της.

Ένα χτύπημα από καμπάνάκια

Ξυπνάει τα κυνηγόσκυλα από την κόλαση και τα εξοργίζει

Από έλκηθρα που έσπευσαν μέσα από κοκκινισμένο χιόνι

Επισκέπτες που διακρίνονταν με δυσκολία από το περβάζι της σοφίτας

Ο μεγάλος, σκοτεινός καθρέφτης λέει στο πρόσωπο Της

Ότι θα τους τυφλώσει όλους

Ότι ουράνια σώματα θα έπεφταν σε δυσμένεια [3]

Για να αποκτήσουν ένα τέτοιο λαμπερό φέρετρο.

Γιατί η ομορφιά είναι πάντα βίαια…

Γιατί η ομορφιά είναι…

(Αφήστε το αλυσοδεμένο πεπρωμένο να ξεκινήσει…

Σαν καταδίκη από τους Θεούς που επιζητούν ανταμοιβή

Υποδουλωμένο στα καπρίτσια αυτής της αφέντρας)

Καθώς ο χορός συνεχιζόταν

Η διάθεση της Ελίζαμπεθ

Οξύνθηκε από τα κόλπα ενός γυάλινου φεγγαριού

Που μετατράπηκε σε λαμπερή, μάυρη ψυχρότητα

Για να κατασπαράξει

Την κοπελιά που ήταν θαμένη στον πύργο Της

Πλησιάζοντας προς το φόρεμά Της

Γέννησε το μεγαλύτερο πλήγμα της καταιγίδας

Όταν η βελόνα στράβωσε

Έβαλε τα σκυλιά Της να κατασπαράξουν τελείως τους καρπούς των χεριών αυτής της σκύλας

Επανήλθε εξαντλημένη σε μακαριότητα

Αυτή, που ξεκοιλιάζει [4]

Κατέβηκε στη χοροεσπερίδα

Με αίμα ζωγραφισμένο στα χείλη Της

Περνώντας σαν κομήτης τόσο λευκός

Σαν έκλειψη

Το βάλς ολοκληρώθηκε σταδιακά, σταμάτησε.

Στερημένη από κάθε ανάσα

Ακόμα και ο Θάνατος ήταν πολύ χλωμός για να συγκριθεί

Με την κηλίδα του μεγαλείου Της

Τόσο σπάνια και σπαρμένη

Πάνω στο συγκλονισμένο, μάζεμένο πλήθος

Εκεί…

Κάτω από τα Ουρλιαχτά των Άστρων

Χόρεψε τόσο μακάβρια

Οι άντρες μαγεύτηκαν από το βάδισμά της

Λες και αυτός ο άγγελος που κατέβηκε από το βάθρο

Είχε κερδίσει την απελευθέρωση από το πεπρωμένο

Κατεβαίνοντας σε σκοτεινότερες σφαίρες

Απολαμβάνοντας την κυριαρχία

Γιατί εκείνη δεν ήταν σαν τη Θεά

Στην οποία αλυχτούσαν οι λύκοι.

“Μολονότι ο φθόνος έριχνε βλέμματα σαν στιλέτα

Των παρθένων της αυλής,

Που ψυθίριζαν σε σέχτες

Για απατηλές καχυποψίες

Ότι η Ελίζαμπεθ είναι μαγεμένη

Κοιτάξτε, πως ακόμα και τώρα η πόρνη ρίχνει

Τα μάγια της επάνω στον Σκοτεινό Κόμη

Του οποίου τα κοκκινισμένα χείλη Της κρατούσαν δέσμιο”

Γλώσσα πάνω σε γλώσσα

Παρασυρμένη απρόσεχτα από κύματα

Για τις αρπυιες που συγκεντρώσαν

Τις καταραμένες τους ματιές

Ένα φωτοστέφανο από κοράκια ανακάτευε τα μαλλιά Της

Πολυέλαιοι για στέμμα

Για παγιδευμένα πάθη

"Ερωτικές φαντασιώσεις

Όταν τα μάτια τους συναντήθηκαν ερωτοχτυπημένα

Η τριβή τους έφτιαξε έναν δρόμο

Μέσα από μια θάλασσα προκαταρκτικών

Εραστές από το πρώτο δάγκωμα

Αυτή, μια Εύα σε πειρασμό να ξαπλώσει

Αναπνέωντας με δυσκολία

Σάρκα πιεσμένη στο λίκνισμα"

Αλλά οι ιδιοτροπίες και οι τιμές συγκρατήθηκαν

Εκείνη δραπέτευσε από τη γιορτή

Για να περιφερθεί στη χώρα των θαυμάτων

Τα τέρατα ήταν υπο έλεγχο στο Κάστρο

Υπό φεουδαρχικό δίλημμα [5]

Καλά κρυμμένη σε γούνες

Μέσα από εγκοπές να δει

Τον Σείριο να ουρλιάζει στη γη.

Σε αυτή τη βίαιη νύχτα

Ανίερη νύχτα [6]

Οι άνεμοι μαστίγωναν τα άκρα τους μεταξύ τους

Καθώς ο αιθέρας ξεσπούσε την παγερή του κακία

Εκείνη ευχήθηκε το φιλί του στα παγωμένα Της μέρη

Να διεγείρουν την παγωμένη της ώθηση

Από τις κρεβατοκάμαρες του κάστρου

Όπου τα ξημερώματα

Ο Διάβολος ποτέ δεν ήρθε κατά τύχη

Ένα μοναδικό φυλαχτό δεμένο στο εσωτερικό του μηρού Της

Έστελνε πάθη που έλαμπαν σαν πατήματα οπλών

Σε λιθόστρωτους δρόμους όπου τα ρεμάλια

Ασχολούνταν με έναν ξεροκέφαλο θεό.

Το Καταχείμωνο διαψεύδει τις ιεροτελεστίες της Άνοιξης

Το ανατριχιαστικό του κρύο γδέρνει τη γη

Καθώς στοχαστικές ψυχές στο μηδέν τραγουδούν

Συμφορές που συμβαίνουν με την αναγέννηση

Υπό τις ψυχρές ματιές του Μοχθηρού Άρη

Οι κοντά στην αυτοκτονία ορκίζονται στη ζωή τους

Και οι αγέννητοι σφαδάζουν σε χλιαρούς ωκεανούς

Γιατί κάτι διαβολικό ξεκινάει με αυτόν τον τρόπο.

Κάτω από τα Ουρλιαχτά των Άστρων

Χτυπώντας τις ράχες των άπορων

Δίπλα δίπλα με μια καμπουριαστή γριά

Η Ελίζαμπεθ τον πείραξε, θα τολμούσε Εκείνος μα προσπαθήσει να ευχαριστήσει

Τα φλεγόμενα γεννητικά όργανα μιας μιας τόσο ηλικιωμένης ;

Σε αυτό Αυτός προσποιήθηκε με μια απαίσια περιφρόνηση

Παίζοντας με το παιχνιδιάρικο και φονικό της βλέμμα

Αλλά η σκατόγρια απάντησε…

“Αυτό το κορίτσι που κατσαδιάζει

Σύντομα θα τιμωρηθεί από το χρόνο όπως εγώ”

Ο σύντροφός Της γέλασε με μια στήλη παγωμένης ανάσας

Γιατί η ομορφιά της Ελίζαμπεθ μπορούσε να υψώσει

Σημαία ανακωχής ανάμεσα στο φλεγόμενο παράδεισο

Και στους νεκρούς που πεθάναν νέοι

Παρόλα αυτά Εκείνη συνέχιζε να βράζει από θυμό

Αυτή η περήφανη Βασίλισσα του Χιονιού

Χολωμένη με την καταραμένη απάντηση

Και επειδή Εκείνος επέλεξε την επίθεση της αγάπης Της

Ξεκοίλιασε την καρακάξα για πλάκα.

Σύντομα, με πλήρες φεγγάρι, παντρεύτηκαν

Λυκάνθρωποι στο συζυγικό κρεβάτι

Πνιγμένοι στα αφροδισιακά

Για να χλευάσουν την δυναστική ένωση

Και να αποκτήσουν κι άλλους μανιακούς.

Η Ελίζαμπεθ

Με απόλυτη ελευθερία, όντας πιά Κόμισσα

Χωρίς έλεγχο και φθείροντας

Τον τίτλο Της σαν το αγαπημένο της φόρεμα

Καθώς ο άσωτος Κύριός Της

Που απολάμβανε τον πόλεμο

Επιτέθηκε θανατηφόρα στους άπιστους [7]

Τα κάρβουνά της, ήρεμα, βρυχήθηκαν.

• Artist:Cradle of Filth
• Album:Cruelty And The Beast