Vecchio frac [Greek translation]

Τη νύχτα, ενώ όλοι κοιμούνται, μόνος ένας άνθρωπος περπατά στους δρόμους. Είναι ένας άνθρωπος με φράκο.

…

…

Πλησίασαν μεσάνυχτα,

έσβησαν οι θόρυβοι,

έσβησε και η φωτεινή επιγραφή

του τελευταίου καφέ.

Οι δρόμοι είναι έρημοι,

έρημοι και σιωπηλοί,

μια τελευταία άμαξα

τρίζοντας απομακρύνεται.

Το ποτάμι κυλά αργά

παφλάζοντας κάτω από τις γέφυρες,

το φεγγάρι λάμπει στον ουρανό,

όλη η πόλη κοιμάται,

μόνος πηγαίνει ένας άνθρωπος με φράκο

Για καπέλο έχει ένα ημίψηλο,

δύο διαμάντια για μανικετόκουμπα,

ένα κρυστάλλινο μπαστούνι,

μια γαρδένια στο πέτο

κι επάνω στο κάτασπρο ζιλέ ένα παπιγιόν,

ένα παπιγιόν από μπλε μετάξι

Πλησιάζει αργά,

με κομψή εγκατάλειψη,

το ύφος του είναι ονειροπαρμένο,

μελαγχολικό και απόν

και κανείς δεν ξέρει από πού έρχεται

ούτε πού πηγαίνει.

Ποιος να είναι

εκείνος ο άνθρωπος με το φράκο;

«Bonne nuit, bonne nuit, καληνύχτα»

λέει σε κάθε πράγμα,

στα φωτισμένα φανάρια,

σε κάθε ερωτευμένο γάτο,

που αδέσποτος απομακρύνεται.

...

...

Πρόβαλε πια η αυγή,

σβήνουν τα φανάρια,

ξυπνά σιγά σιγά όλη η πόλη.

Το φεγγάρι ξέμεινε μαγεμένο και χλωμό,

σιγά σιγά θα ξεθωριάσει

και θα χαθεί στον ουρανό.

Ανοίγει ένα παράθυρο

πάνω στο σιωπηλό ποτάμι

και μες στο λευκό φως

επιπλέοντας απομακρύνονται

ένα ημίψηλο, ένα λουλούδι και ένα φράκο.

Επιπλέοντας απαλά λικνίζεται,

καταβαίνει αργά

κάτω από τις γέφυρες προς τη θάλασσα,

απομακρύνεται προς τη θάλασσα.

Ποιος να ’ναι, ποιος να ’ναι

εκείνος ο άνθρωπος με το φράκο;

Adieu, adieu, αντίο στον κόσμο,

στις αναμνήσεις του παρελθόντος,

σ’ ένα όνειρο που ποτέ δεν ονειρεύτηκε,

σε μια στιγμή αγάπης που δε θα ξανάρθει ποτ πια.

Λα, λα, λα

• Artist:Domenico Modugno