Schlacht bei Worringen lyrics

1288 troke mer durch die kölsche Muur.

Met Knöppel, Schwert un Hellebard

un aan d‘r Spetz d'r kölsche Buur

zom Schlachtfeld hin noh Worringen

entlang d'r Nüßer Stroß

reefen uns Fraue un uns Pänz:

„Jott met üch - kutt jesund noh Hus.“

Dä Erzbischof vun Westerburch

dä wollt ald lang uns Kölle han.

Däm jing et nur öm Maach un Jeld

nit öm uns Siel, däm Kirchemann.

Hä wollt se ungerwirfe

uns Heimatstadt am Rhing.

Dat durf ihm nit jelinge,

dröm moote m'r noh Worringen hin.

Refrain:

Wä en Kölle es jebore,

hät e Rääch si Levve lang

frei ze sin un frei ze odme,

jede Minsch - ne freie Mann.

De Sonn, die stund ald ziemlich huh,

do kome m'r endlich aan.

Dä Feind hatt sich ald opjestallt,

siejessicher schwenkten se ihr Fahn.

Do hammer e Leed jesunge

op uns Vatterstadt,

de Knöppele jeschwunge

un uns domet selver Moot jemaat.

Refrain

Om freie Feld vun Worringen

schlogen sich fuffzehndausend Mann.

M'r hatten ald fass verlore

am Boddem loch uns kölsche Fahn.

De Luff wor voll Jebröll un Schweiß,

voll vun Angs un Nut

d'r Sensemann jing hatt zor Sach,

die Ääd, die wor jedrängk met Bloot.

Do komen em letzte Augebleck,

et wor ald fünf vür zwölf,

die Buure us däm Berjische,

met Mordsjebröll uns zor Hilf.

D'r Knöppel kraach, d'r Fläjel höpp,

su kämpfte m'r Sick aan Sick

leever dud, als ene Knääch ze sin,

ävver keine Meter Boddem mih zeröck.

Refrain

Met Joddes un dä Buure Hilf

hatte mer't am Eng jeschaff

met Trone en de Auge

un met allerletzter Kraff.

Manch jode Fründ kom nit mih heim,

feel en d'r eetste Reih

dät Frau un Pänz nie widder sin,

dä Pries wor huh, doch uns Stadt wor frei.

Refrain

• Artist:Bläck Fööss
• Album:Schlacht bei Worringen