Wreck of the Edmond Fitzgerald [Polish translation]

Odżibwejska1 legenda wciąż krąży w okolicach

Jeziora Górnego2 zwanego przez nich Gitche Gumee.

Mówią, że jezioro zawsze jest głodne ofiar3,

gdy listopadowe niebo staje się złowieszcze.

Z ładunkiem rud żelaza o 26 tysięcy ton przewyższającym

wagę samej jednostki Edmund Fitzgerald4,

ten znakomity statek był łakomym kąskiem,

gdy wcześnie nadeszły listopadowe wichury.

Statek był dumą Amerykanów;

wracał z jednej z hut w Wisconsin5.

Jako masowiec, był potężniejszy od większości statków,

a kierował nim dzielny kapitan i doświadczona załoga.

Po podpisaniu umów z kilkoma stalowniami,

z pełnym ładunkiem ruszyli do Cleveland6.

Później w nocy, gdy rozległ się dzwon pokładowy,

czy poczuli powiew północnego wiatru?

Wiatr wśród lin wydawał złowróżbny dźwięk,

gdy fala wdarła się przez reling

i każdy z mężczyzn, łącznie z kapitanem, wiedział,

że to listopadowa wiedźma przyszła na rabunek.

Świt nadszedł późno, a śniadanie musiało poczekać,

gdy szalała listopadowa wichura.

W popołudnie spadł marznący deszcz,

spotykając się z huraganowym wiatrem z zachodu.

Gdy nadszedł czas kolacji, stary kuk7 wyszedł na pokład,

mówiąc: „Panowie, jest zbyt niespokojnie, by dać wam jeść”.

O siódmej wieczorem rozszczelnił się główny luk.

Powiedział8: „Panowie, fajnie mi z wami było”.

Kapitan zatelegrafował, że wdziera się woda

i statek wraz z załogą są w niebezpieczeństwie,

a później tej nocy, gdy znikły jego światła,

statek Edmund Fitzgerald poszedł na dno.

Czy ktoś wie, jakimi ścieżkami chadza miłość Boga,

gdy fale zmieniają minuty w godziny?

Wszyscy ratownicy twierdzili, że dotarliby do Whitefish Bay9,

gdyby udało im się przepłynąć piętnaście mil więcej.

Być może statek się przełamał lub przewrócił do góry dnem,

lub poszedł dziobem ostro w dół i nabrał wody.

Wszystko, co zostało, to twarze i imiona

żon, synów i córek.

Jezioro Huron10 toczy fale, Górne śpiewa

w pokojach swej lodowatej rezydencji.

Stare Michigan11 paruje jak sny młodego mężczyzny;

wyspy i zatoki to raj dla sportowców.

A dalej w dół jezioro Ontario12

zbiera to, co mu wysyła jezioro Erie13,

a żelazne łodzie pływają, jak to wiedzą wszyscy marynarze,

wśród niesławnych listopadowych wichur.

Modlono się w Detroit14 w zatęchłym wnętrzu

Katedry Marynarzy15.

Dzwon kościelny wybił dwadzieścia dziewięć razy

ku pamięci każdego członka załogi Edmund Fitzgerald.

Odżibwejska legenda wciąż krąży w okolicach

Jeziora Górnego zwanego przez nich Gitche Gumee.

Mówią, że jezioro zawsze jest głodne ofiar,

gdy wcześnie nadchodzą listopadowe wichury.

1. https://pl.wikipedia.org/wiki/Odżibwejowie2. https://pl.wikipedia.org/wiki/Jezioro_Górne3. dosł. "...nigdy nie rezygnuje ze swych zmarłych4. https://pl.wikipedia.org/wiki/SS_Edmund_Fitzgerald5. https://pl.wikipedia.org/wiki/Wisconsin6. https://pl.wikipedia.org/wiki/Cleveland7. kucharz okrętowy8. nie jest jasne, kto powiedział - czy w dalszym ciągu chodzi o kucharza, czy może o kapitana9. duża zatoka na wschodnim krańcu Jeziora Górnego między Michigan w USA i Ontario w Kanadzie10. https://pl.wikipedia.org/wiki/Huron_(jezioro)11. https://pl.wikipedia.org/wiki/Michigan_(jezioro)12. https://pl.wikipedia.org/wiki/Ontario_(jezioro)13. https://pl.wikipedia.org/wiki/Erie_(jezioro)14. https://pl.wikipedia.org/wiki/Detroit15. chodzi o Mariners’ Church w Detroit

• Artist:Gordon Lightfoot
• Album:Summertime Dream