Mother Of Light [A New Age Dawns Part II] [Greek translation]

Πάντοτε με φέρνει στο όριο

Το να αναλογίζομαι όλες τις αλλοιωμένες ζωές

Σήμερα είμαι ακόμα ένα βήμα παραπέρα

Αβέβαιη κι ίδια αν όντως επιβίωσα

Η πραγματικότητα είναι κάποιες φορές πιο παράξενη από τη φαντασία

Ο,τιδήποτε κι αν διαδραματίζεται στα όνειρά μου

Και ξέρω πως χειρότερα δεν γίνεται

Επομένως, προτιμώ να κοιμάμαι

Αναζητώ άνευ οράματος

Απαντήσεις μέσα στη βρωμιά

Και περιμένω μάταια

Για την ημέρα που θα εισακουσθώ

Είσαι η θάλασσα μες την οποία επιπλέω

Και χάνοντας τον εαυτό μου μέσα σου

Έχω τόσες φορές την εντύπωση

Πως επικοινωνώ μαζί σου

Αναζητώ άνευ οράματος

Κάποια μέθοδο διαφορετική

Σκέφτομαι μάταια

Εκείνη τη μέρα τη καθοριστική

Είσαι η νύχτα κι επομένως η σκοτεινή πλευρά

Μίας ημέρας που ποτέ δεν πρόκειται να δείς

Είσαι παρελθόν μα και παντοτινός

Μπορείς να μοιραστείς έστω μια μέρα μαζί μου;

Είσαι η χείρα βοηθείας που απέρριψα

Δίχως να μπορώ να συγχωρήσω τον εαυτό μου γι' αυτό

Είμαι εγωίστρια κι ανάξια

Όχι να σε σκέφτομαι μα ούτε καν να πεθάνω για εσένα

Η πραγματικότητα είναι κάποιες φορές πιο παράξενη από τη φαντασία

Ο,τιδήποτε κι αν διαδραματίζεται στα όνειρά μου

Και ξέρω πως χειρότερα δεν γίνεται

Επομένως, προτιμώ να κοιμάμαι

Αύριο δεν γνωρίζω πού θα βρίσκομαι

Κι έχω ανάγκη από ένα μέρος για να καταφύγω ετούτη τη στιγμή

Άραγε, καταλαβαίνεις πώς αισθάνομαι

Ή να εγκαταλείψω αυτή μου τη πεποίθηση;

Είσαι η κλειδαριά που ποτέ δεν άνοιξα

Γιατί πέταξα μακριά το κλειδί

Είμαι εσώκλειστη μέσα στις ίδιες μου τις σκέψεις

Οι οποίες δεν πρόκειται ποτέ να με απελευθερώσουν

Είσαι η χείρα βοηθείας που απέρριψα

Δίχως να μπορώ να συγχωρήσω τον εαυτό μου γι' αυτό

Είμαι εγωίστρια κι ανάξια

Όχι να σε σκέφτομαι μα ούτε καν να πεθάνω για εσένα

Είσαι η ερώτηση στην απάντηση

Δίχως την οποία ποτέ δεν θα υπάρξει

Ούτε μια σκέψη προς αυτή τη κατεύθυνση

Που δημιουργήσες μέσα μου εσύ

Γαλήνη καταλαμβάνει ολόκληρο το είναι μου, παρέχοντάς μου ηρεμία

Και το μόνο που βλέπω είναι οράματα του πεπρωμένου μου

Γιατί θα πρέπει να αιμορραγώ και να πληρώνω για την απληστία των άλλων;

Συνειδητά υπογράφουμε τη θανατική μας καταδίκη

Πως μπορείτε να συνεχίζετε, μήπως ξεχάσατε

Όσα διδαχτήκαμε από το παρελθόν;

Δεν μπορούμε άλλο να σκοτώνουμε τους εαυτούς μας

Και μαζί με εμάς και όλα τα υπόλοιπα

Γιατί δεν μπορείτε να καταλάβετε, δεν μετανιώνετε;

Η πραγματικότητα είναι κάποιες φορές πιο παράξενη από τη φαντασία

Ο,τιδήποτε κι αν διαδραματίζεται στα όνειρά μου

Και ξέρω πως χειρότερα δεν γίνεται

Επομένως, προτιμώ να κοιμάμαι

Είμαι μόνη με όλες μου τις σκέψεις

Μόνη δίχως ελπίδα

Έχασα εκείνο που περισσότερο είχα ανάγκη

Και νιώθω πως δεν θα επιβιώσω από ετούτη τη κατάπτωση

• Artist:Epica
• Album:Consign To Oblivion (2005)