Ellah Sehergaha Ezel lyrics

Ellah sehergaha ezel

Yelmûmê ’işqê şu`le da

Nûra cemala Lemyezel

Zatê tecellaya xwe da

Zatî tecella bû li zat

Bê îsm û asar û sîfat

Sirra hurûfên `aliyat

Xef bû di sitr û perde da

Zatî muqeddes bû wucûd

Coşiş nedabû behrê cûd

Wesf û îzafat û quyûd

Yek ji tecellayê neda

Husn û cemalê xwest evîn

Vêkra di yek zatî civîn

Nûra qedîm bû `işq û vîn

Wan li êk naz û ’işwe da

`Işqa ji nûra Layezal

Husn û cemala bêmîsal

Îsandin yelmûm û şemal

Dîsa xwe lê perwane da

Husn û mehebbet her hebû

Heq aşiqê zatê xwe bû

Muhtacê husnek dî nebû

Neql û rîwayet pê weh da

Burhanê `eql ew kir qiyas

Îsm û kemalatên di xas

Ewel elîfê pê binas

Vê nûrê ew pertew veda

Ew nûre dayî şewq û tav

Alem xweyabû ma di nav

Berqên xwe avêtin belav

Reng-rengî berq û lem`e da

Subhan ji remza Xaliqî

Nûra sipîde sadiqî

Avête qelbê aşiqî

Lerzîn û ta û cezbe da

Me`nayê ’işqê bêm çi ye;

Lew min bi çeşmê dil diye

’Eksa cemalek safî ye

Lami’ di mîr`ata me da

Husnû mehebbet zatek in

Me’şûq û`aşiq latek in

Lê sûret û mîr`atek in

Her yek di me’nayê xwe da

Ger dîlber û wer aşiq in

Arif di vê da sadiq in

Ayîheyê nûra Heq in

Cih-cih di wan da cîlwe da

Aşiq ew e, dîlber ew e

Zahir ew e, mezher ew e

Rûh û beden gewher ew e

Her şahidek durdane da

Her şahidek da dêm ji durr

RÛhek di bexş ba remz û sur

Xetê xubarî nuqte pur

Katib ji bala nusxe da

Herfên kişandî katibî

Nûra di rûh û qalibî

Yek-yek bi îsmê wahibî

Î`rab Û cezm û nuqte da

Nûr in ji ser heta qedem

Neqqaşê ser meşqê qidem

Pê zeyyinand lewhê edem

Her yek bi yek dî çeşne da

Ev şikl û sûret, çeşne yin

Esl in, li bala tertie yin

Nisbet bi wan em saye yin

Tertibê xellaqî weh da

Aleb bi alem ew neseq

Bû ayine esmaê Heq

Nûra tecellaya teteq

`Eks û xeyalek sade da

Her heyeta lê rûh û cîsm

Gelkê ku lê danî tilism

Her yek ji yek rabûne îsm

Lew hertî herf endaze da

Em têk hewiyyat in yeqîn

Îsm in ji mesdermuşteq in

Mewhûm û laşey mutleq in

’Eks in di nêv ayîne da

Pertewji `eynînûrekê

Tên-tên tecalla tûrckê

Ew ser didit yek fûrekê

Lew çendî leb-leb qetre da

Ew şahidên bêrîji `eyb

Her cîlwe lê dayî di xeyb

Vê alemê ew tîne ceyb

Dîsa li ha ew cîlwe da

Reng, rengê husna sûretan

Neqş û nîgarên destxetan

Bala û bejn û qametan

Şêrînleban pur xende da

Şêrînlebên qedneyşeker

Sîmînberên nazikbeşer

Zulfan sitar bû roj di ber

Biskan li miskê te’ne da

Guldesteyên nûrînqedem

Destan ji enguştan qelem

Ew laleyê Baxê îrem

Mawer li belgan jale da

Hin esmer in, hin dêmzerî

Mehpeyker in, surmuşterî

Wîldan û hor û ew perî

Hatin lîbasê came da

Çendî bi xeml û rewneq in

Tezyîn ji husna mutleq in

Têk cîlweyê nûra Heq in

’lşqa ezel pê şîwe da

Husna munezzeh bênîşan

Wê lê nivîsî zerkeşan

Xal û xetên `enberfeşan

Her kes bi wan dil yexme da

Darûyê husna dîlberan

Bi xeml û lîbas û zîweran

Bête şihûda beseran

Bînahiya herdîde da

Binmêt-i husnê renge-reng

Nay û def û qanûn û çeng

Ew `işqevan tînit bi deng

Lew wan bi husnê nexme da

Sira kelamê eqdesî

Dem-dem di libsê enfesî

Têtin tenezzul bêhisî

Ne b`guft goyê qisse da

Weh di vê ku `uşşaqin hebin

Dildar û muştaqin hebin

Wê şemsê afaqin hebin

Da kifş bibit d`ispîde da

Da kifş bibin kewkeb di çerx

Rabin hezar Me’oif ji Kerx

Şiblî û Se’dî, alî Ferx

`Işqê di wan keşfa xwe da

Da husn û hub din mezheran

Kişf kin li her erd û deran

Aşiq bixwînin defteran

Dîlber mehebbet name da

Husn û cemal û `işqe ye

Aram bi perdê da neye

Mehbûbê lew heta heye

Nabit di perde û xelwe da

Mehbûb Û xwûb û dilberan

Bigrî li wan heftê deran

Dê xwe ji şibak û penceran

Zahir bikin di her erde da

Ew laleyên ji gul tazeter

Fesla buharê bête ser

Cih-cih bi hev ra têne der

Xweş-xwek di erdê xare da

Remzek xerîb û fatirî

Peyda bibit nîv xatirî

Qewet te nînin ragirî

Xef kî di nêv qelbê xwe da

Mefhûm ku bû melûm di dil

Zîwer bidî tê sed ’emil

Bînit lîbasik pur xemil

Hindî ku se`y û cehde da

Lefz û Tbarat came ye

Mehbûb-i me`na bi xwe ye

Lê xemlî husnek zêde ye

Lewra bi husnê zîbe da

Min ev mîsal lew bo te best

Zoran bi zulfan dil vebest

Herçî te dî sûreperest

Durrê yetîm bê feyde da

Pîs û xirab û zişt û ar

Ma ew bi xemlê têne kar?

Ê di qeydê Iebsî nedye yar

Hubbê bi xwe davê neda

Çarê hilîn, yarê bibîn

Ne d’perdeya tarî bibîn

Sed carî er karî bibîn

Gul wê di nîva buxçe da

Ew bû murada kirdîgar

Lew kir îrade û ixtîyar

Vê buxçeyê her lê buhar

Gulgeş di baxê xwunçe da

Bayê evînê ku livî

Ew qiştûzulfê serçevî

Her dem hezar dil dakevî

Xal lew di damê dane da

Behra wucûdê coşî hat

Nûrek tenezzul bû ji zat

Hatin te`eyyun têk sîfat

Eşya zuhûr ’ilmîye da

Eşya di `ilmê bûn zuhûr

Îsman ji feyza îsmê nûr

Teqwîmê bestin bê qusûr

Hukm-i sîfatê seb’e da

Vê Alemê teqwîmê best

Her îsmekî fi`la xwe xwest

Hukm û teserruf da bi dest

Her wî di milk û qebze da

E’raz û`eyn û cewheran

Wahid ji esl û mezheran

Tesîrî bexşî mezheran

Sed rengî herf û sîxe da

Feyza hurûfên `aliyat

Behsa sutûrên safilat

Ayat û wesfên muhkemat

Tertîbê ’uşr û sûre da

Katib nivîsîh ew hurûf

Her talibê pê bû wuqûf

Hatin ji dilsed ah û of

Serxet li Lewhê sade da

Ew destxetên katib semed

Wahid li ser lewha ehed

Neqşek reşandî bê`eded

Ce`da cemalê şane da

Esma tekamul rast kirin

Bala fewa`il rastkirin

Cih-cih qewabil rast kirin

Jê’illetek sûrîye da

Esma muqabil bûne zewc

Lê cumle jê bÛn fewcefewc

Behra wucûdê hate mewc

Mewcan di behrê lucce da

Coşiş ku da deryayê Cûd

D’ayineya îsmê Wedûd

Carek tecella bû wucûd

Fûrek ji nûrêjê veda

Fûrek ji nûrê wî vekir

Genca zuhûrê pê vekir

Kenza xwe qufl û mifte kir

Hêj wê di qufl û mifte da

Husnek munezzeh sewirand

Nûra hebîb jê afirand

Alem di KUN hê heyirand

Rûh-ul Qudus can nefxe da

`Erş û cîhat lê bû heyat

Ew şahidê qudsîsîfat

Ji bo yeqîna nûrê zat

Sîwan û şewq û hale da

Husna ji `işqê sewirê

Xaret kirin hor û perî

Herçî di KUN hêfikirî

Ew ma di`icz û hîre da

Ew sûretê mîr’atê husn

Jê bû zuhûr ayatê husn

Lê bû tecella zatê husn

Vê husnê ew serçeşme da

Serçeşmeya husnê ew e

Xurşîd û alem penew e

Ger bedr e wer mahê newe

Wer Muşterî yan Zuhre da

Wîldan û hor û ger perî

Şêrîn û mehbûbên berî

Hemyan ji husna xawerî

Nûrê di wan yek zerre da

Nûra ji nûra Ehmedî

Sirra sîfatên sermedî

D’ayineya zatê xwe dî

Keşfa kemalatê xwe da

Ew bû qelem, ew bû’eqil

Lew pê hedîsê da neqil

Deryayê’ilm ew bû şeqil

Tefsîlê `ilmê cumle da

Ew bû di cumle rabîte

Mîzan û îsm û basîte

Feyza heq ew bû wasîte

Çeşmê wucûdê surme da

Yek bû elîf, yek nuqte kir

Çend şiklê dî lê zêde kir

Herdem peyapey sifre kir

Bala bi bala rutbe da

Wahid ji nûra wê durê

Peyman e ew cama surê

Mey rihtê anî ber firê

Hem cam û hem peymane da

Xeyb û mîsal in herdu silk

Peyweste anîn mîmê milk

Ew katibê eimasî kilk

J`wê xameyê ev reşhe da

Nûra tecella hate `erş

Esma hemî lê bûne neqş

Şewqa di wan çû ta bi ferş

Îsman bi zatê secde da

Katib qelem dîsa gerand

Îsmek ji îsman sewirand

Kursî ji nûrê afirand

Cennatê xula û Sîdre da

Serçeşmeya nûra sexî

Behra cemed dabû rexî

Feyzê ji ber daberzexî

Dagirt û geh-geh fûre da

Ew berzexa rengayine

Hingî ku eşya dayine

Wan tê şemal îsayine

Jê sûretek ’eksiye da

Wesf û kemalatên subûh

Herfên kîtaba ’eql û rûh

Îsmek divê lê bin wudûh

Lew Lewh û kilk û xame da

Ew nusxeya alî îsim

Lewhek divê jê ra cisim

Da herfî lê bin murtesim

Herfan şikil nûrîye da

Nuqtê ku me’nayek divê

Terkîbê îmlayek divê

Sûret heyûlayek divê

Rûhan, di nefsê cuse da

Ma têne dîtin husn û sur

Bê bejn û balayên ji dur?

Katib ji van herfên di pur

NÛnek xeyalî besme da

Durdaneyên xawermîsal

Ayîneyên tê da şemal

Nurêk munezzeh ew cemal

Mey kirdi nîva şîşe da

Rûhaniyên qudsîmîsal

Dê bên lîbasê xet û xal

Saqî meya gulgûn û xal

Tînit di fîncana me da

Mey ku di camê bite noş

Bêdeng û sewt her tête goş

Jê tête di herdem siroş

Lew ev şerab alûde da

Ev reng tecela kir subûh

Saqî ji şehkasa futûh

Mey rihte cama eql û rûh

Roj bû di qewsê qubbe da

Roj bû di nîva neynikê

Katib ji herfê `eynikê

Nîvgoşeya qewseynekê

Tuxra bi îsmek taxe da

Tey kir di neêv tuxarayê îsm

Teksîrê kir herfên tilism

Husna muqeddes bû du qism

Hukmê tecellayê we da

Yek ’eql û rûhê e`zem e

Mîsbah û nûra alem e

Hawa û neqşê Adem e

Bêmudet û bêmade da

Ê dî ku nefsa kullîye

Husnek muqeddes alî ye

Ew jî bi rûh raeslî ye

Wan herdu hev ra saye da

Ayîneya zatê yek in

Lew dîlber û latê yek in

Vêk ra di mîr`atê yek in

Hem taze-taze `işwe da

Ew tên bi cem’ê fer` û esl

Maîl dibin vêk ra bi wesl

Nabin ji yek ew ferq û fesl

Hukmê wîsalê pê we da

Vêkra ku bune wesl û cem’

Barîn ji mabeynê du lem`

Îsa ji erwahan du şem`

Şem`a nufûsan şûle da

Îsa ji erwahan qebes

Pur şûle tên nûrîn qefes

Nefsan bi `işqê da nefes

Qelban bi hubbê lehce da

Ew latê husn û `eynê nûr

Sûret bi sûret tên zuhûr

Îns û perî, wîldan û hûr

Cî-cî di wan da cîlwe da

Her yek ji feyza îsmekê

Tên sûreta tilismekê

Lew me`neya her cîsmekê

Pertew ji nûrê lê veda

Dê sirrê tewlîdê bibêm

Ne b`wehm û teqlîdê bibêm

Me‘na ji tewhîdê bîbêm

Dil vê edayê şehde da

Me`şûq û aşiq herdu lat

Meczûbî dê yek bin sîfat

Hîna ku bû yek îltîfat

Be`zek sîfatan hisse da

Hay û hoya subbûhiyan

Reqs û semaya quddûsiyan

Teşbîhê coqa sofiyan

Feryad û zikr û lerze da

Westa ne şaxis sef-sef in

Batin di`eynê da xef in

Teşbîhê berqa qatif in

Lami` di çerxê tîs`e da

Bi zaz û cama badeyê

Yar têtin nîva helqeyê

Medhûş û mestê wê meyê

Şakû kulah aşufte da

Remza di cama şerbetê

Xef tête nîva suhbetê

Herçî ku fincanê detê

Wî can bi nezr û sidqe da

ŞenVa wîsalê her geş e

Şewqa şemalê ateş e

Xemra peyalê bê xeş e

Saqfeceb reng bade da

Saqê ’eceb reng bade rêt

Aşiq ji me`şûq ev divêt

Fîncan bi fincan da û mêt

Kama dilê bêçare da

Eşya li pey hev welidîn

Yek-yek ji weslê bedidîn

Hem mesder in, hem mewrid in

Vê qulzumê ev reşhe da

Ew reşhe da wê qulzemê

Mey hate tasa alemê

Cama cîhanbîn da Cem-ê

B`Eskenderî ayîne da

`Eksa ji husna meyfiroş

Avête fîncanên bi poş

Nageh di caman hate coş

Fûrî di nîva kuze da

Saqîji dengê bulbul e

Avête çerxê xulxule

Rûhan li dorê silsil e

Govend û reqs û helqe da

Mehbûb xwe nîşan da sefê

Carek di cama qerqefê

Hatî bi awazê defê

Tenbûr û çengê nexme da

’Eynê tebfet cismê kul

Bişkift di wî baxî du gul

Îşqê gerandî camê mul

Husnê di wan da pence da

Berzex bi berzex bûne rast

Nînin di nêv da kêm û kast

Menzil bi menzil hilguhast

Heta ku dur çû huqe da

Avête durdana xwe dur

Îsand ji mîsbaha xwe sur

Dolabê necminehse kurr

Mîhra sitêra Se’de da

Çewkanê bayê Lamekan

Fulka felek qaim sukan

Teşbîhê goy da ber şekan

Her bê sukûn û sukne da

Ew kamilê bê`eyb û neqs

Çerxên bi her yek nem’û şexs

Wê yek bi yek anîne reqs

Tê seb’eyê seyyare da

Her neh bi vê cehd û lezê

Çerxîn li dora merkezê

Behra du alem lê kezê

Tê ev hebab sergeşte da

Behra du alem lê zebed

Mewc û hebab in, hin cemed

Peyweste têtin cezr û med

Seywan li sehrayê veda

Ew xêveta kewkebmîsal

Geh bedr e têtin, geh hîlal

Sê deh, duwazde mah û sal

Çerx in di seyra tis`e da

Min dil ji fehmê qasire

J`wî sûretî çar bagir e

Pê kir temam ew daîre

Neqşek ji wê terwende da

Yek-yek ji teqwîma qedîm

Lê bû neseq hukmê hekîm

Avête wê lewhê Hekîm

Têk alemê pê şûle da

Hingî ku xet û nuqte ne

Ewda û eşkal tê hene

Her yek bi miqdarê xwe ne

Esla tesewwur rê neda

Mîqdar û şiklê hendesî

Kêm-zêde yek pê nahesî

Teswîr dikir lqlîdesî

Heta bi sethê sufle da

Mersef di nav van meş`elan

Qet`a mesafa merhelan

Sirra birûc û menzilan

Resma silûkê cade da

Ew yek bi yek xalî nihin

Bê hîkmetek alî nihin

Ger van surek halî nihin

Ew reqs çira mestane da?

Mestane govendê dikin

Reqsê li dor findê dikin

Qesta şekerxendê dikin

Le`lan ji gewher xende da

Tên bayê çerx û lewleban

Tedwîr û seyra kewkeban

Şe’şe`aniya rûz û şeban

Dolabî her tê jê seda

Sûretbi sûret lê kişand

Lewhê Heyûla neqişand

Zêrav ji nûrê lê reşand

Teqwîm û şikl û xane da

Katib di çerxê cedwelê

Xweş neqşek avêtê welê

Kir haşiya heft heykelê

Nêv kulliyatê xemse da

Danîn di pergaran esil

Bestin muqabil da fesil

Vêk ra dewaîr bûn wesil

Berzex bi berzex hisse da

Çar `unsur in, çar teb`et in

Vêkra bi mîzan vêkketin

Hevra muxalif sîret in

Der sûretê şexsîye da

Hetta bi mîzan çar esil

Bi hev ra nebin cem’û esil

Cisman ji hev nabin fesil

Bazû ji bazû şeq neda

Çar ummehat in, sê benat

Her bê qerar in, bê tebat

Pur `işq û meyl in iltîfat

Vê tazedeyrê kuhne da

Hin suflewî bazî dikin

Hin meylê evrazî dikin

Xweş reqsek şehbazî dikin

Sergeşte ne d’halê xwe da

Her heyet û her cîsmekî

Her ferd û new’û qismekî

Rûh wê di destê îsmekî

Mayî di qebze û pence da

Kulab bi destê wahib e

Yan rakide, yan cazib e

Yan xafide, yan nasib e

Yan refe û yan cezmê da

Ew cezme dayî merkezan

Ê dil ji ber şewq û lezan

Hikmet bi qanûnê bizan

Ehlê dil ev jê gufte da

Remzên nûcum û heyelê

`Eqlê mucerred nare tê

Bê nûr û `ilmê wehdetê

Ew ma di şek û şubhe da

Feyyazê ’ilmê "Mîn ledun"

Pey-pey ji behra "Kan" û "Kun"

Geh-geh bi ustadê sexun

Wê gewherek nasufte da

Feyza ’ulûmê felsefe

Pur kifş e, lê sitrû xef e

Min dî di camek qerqef e

Fîncan bi can min cur`e da

Her neh felek lê kaxik in

Dûrdiraz wek axikin

Tê dar in, ew jî şaxik in

Vê terhê însan meywe da

însan ber e, alem dirext

Sultan ji xelwet hate text

Pê zeyinîn îqbal û bext

Dewlet ji bala tale da

Sultan ji bala hate xwar

Lahût bi nasûtê veşar

Peyweste bû nuqta medar

Dora ’urûcê gerr weh da

Dewran gerandin her teref

Aşiq gerandin sef bi sef

Mehbûb bi fîncana sedef

Durdaneya seyale da

Saqî ku da min ew sûlaf

Feza meya gulgûn û saf

Zail kirin şubhe û xîlaf

Tlmek ji bejnê ruq`e da

Tlmek numa dil pê numûc

Qelbê bi ’işqê kit ’urûc

Dê tey bikit çerx û burûc

Şehper li dara Sîdre da

Dolab û çerxê neh felek

Pêş destê Kursî bûn helek

Sergeşte hatin ew gelek

D’wê nuqteya mewhûme da

Ehsen ji vê nezmê letîf

Çendî sebuk hatî xefîf

Mebûb bi destê xwey şerîf

Nexdê me muhr û sikke da

Ehsen ji vê wesfa refi`

Eskal û ewda `ên bedf

Têtin ji nûrê wekreqf

Bê’eyb û neqş û rexne da

Ehsen ji vê wed`ê Mela

Eşkal û ewsafên hela

Lew dil bi wan bû mubtela

Cezbe w celale d`sîne da.

• Artist:Melayê Cizîrî