Το μαντήλι [To madili] lyrics

Περασμένη πάλι η ώρα

σ’ αργοπορημένη χώρα

ψάχνω δρόμο να διαβώ

και να πάρω λίγο φόρα

και κουράγιο να σου πω

ότι τέρμα ως εδώ, με κατάντησες λοφίσκο απ’ ολάκερο βουνό

τι κι αν νύχτες καρτερώ στο ποτήρι να σε πιω

είσαι busy κι εγώ μπουζί και δε θα το καταπιώ

που μ’ αφησες όλο μόνο, λέει γιατί δεν έχεις χρόνο.

Η Αφροδίτη είναι στον Κρόνο κι απο σι σου δίνω πόνο

είναι ανάδρομος ο Ερμής, μου πες λίγο πριν χαθείς

και μου κούναγες hermes μαντήλι, άντε να χαθείς

σιχαμένη σ’ αγαπάω

όμως άλλο δε βαστάω

μια στο τόσο να σε βλέπω να πονάς, μα εγώ πονάω

Μια στη χάση μια στη φέξη

η καρδιά πόσο ν’ αντέξει

το μαντήλι θα σου γνέψει

και δε θα ξανα ικετέψει

Περασμένη πάλι η ώρα

να με δεις δεν έχεις ώρα

από όνειρο που ήσουν

τώρα μοιάζεις να 'σαι μορα

με τα αισθήματα μου παίζεις

μπάλα απο φλιπεράκι, μ’ έχεις καταντήσει άπονη

και να το τραγουδάκι

που σου γράφω για αντίο

δεν το λέω για αστείο

μια σχέση θέλει δύο για ν’ αντέχεις λέει το κρύο

εγώ όλο σιχαχωμένος, μπελαλής και σουρωμένος

την αγάπη μου για σενα πας να μου την κάνεις μενος

επομένως, πικραμένος, πάλι βραχοχτυπημένος

παίρνω δρόμο σαστισμένος, λίγο παρεξηγημένος

και σου γνέφω το μαντήλι, όχι hermes, μα του παππού μου

που μου τ’ άφησε για προίκα για να 'χω λέει το νου μου

Μια στη χάση μια στη φέξη

η καρδιά πόσο ν’ αντέξει

το μαντήλι θα σου γνέψει

και δε θα ξανα ικετέψει

• Artist:Stavento
• Album:Ακόμα ονειρεύομαι (2017)