空の青さを知る人よ [sora no aosa wo shiru hito yo] [Thai translation]

ไม่เคยชอบเลยด้วยซ้ำ

ไอหนังสยองขวัญ กับจูบรสคาราเมลนั่นน่ะ

ไม่มีทางจะชอบได้เลยด้วยซ้ำนะ

แต่ก็นั่นแหละ

ตอนนี้เวลาจะขอความช่วยเหลือจากใคร

ก็ยังคอยมองหาเธออยู่เลย

ในหลุมพรางของหัวใจที่ว่างเปล่า

มันมืดเกินไปจนมองไม่เห็นอะไรเลย

ทั้งที่ไม่มีเหตุผลอะไรให้เชื่อซักอย่าง

แต่ร่างกายฉันมันกลับวิ่งออกไปซะงั้น

ท้องฟ้าที่ถูกย้อมไปด้วยสีแดง

มันกำลังไหลล้นออกมาแล้วอาบตัวฉัน

มันเอ่อล้นออกมา แล้วก็ลอยขึ้นไป

เป็นเงาของฉันที่อ่อนแอกว่าใครๆ

ที่เก็บซ่อนความทรงจำสีครามที่เลือนลางนี่ไว้ไม่ได้

ก็เพราะยังเรียกร้องหาวันเวลาเก่าๆเหมือนเดิมอยู่นั่นแหละนะ

ไม่เคยชอบเลยด้วยซ้ำ

ก็นั่นไง ไอวิธีเรียกแทนตัว

ที่เหมือนกับตัวเอกในมังงะนั่นน่ะ

ไม่มีทางจะชอบได้เลยจริงๆนะ

แต่ก็นั่นแหละ

ตอนนี้ร่างกายดันขยับเขยื้อนไปกับคำพูดคล้ายๆแบบนั้น

เป็นความทรงจำที่ดูประชดชะมัดเลยเนอะ

ถึงจะลองเดินวนไปมาอยู่กี่รอบก็เถอะ

แต่มันก็มืดจนมองอะไรไม่เห็นอยู่ดี

งั้นเหรอ ยังซ่อนเอาไว้อยู่หรอ

งั้นก็ออกมาซะสิ ความทรงจำนั่นน่ะ

ชูฝ่ามือขึ้นไปจนสูงสุดแขน

จนรู้สึกว่ามันจะต้องส่งถึงเธอแน่ๆ

แต่ก็ยังมีไอพวกที่ทำหน้าเหมือนปีศาจ

ทั้งหันไปหันมา โจมตีเข้ามาอีก

ก็เลยทำให้เจอกับคนที่อยากเจอไม่ได้

ไอฝันร้ายแบบนั้นน่ะ

เปลี่ยนมันเป็นเมฆซะ แล้วกินมันเข้าไปให้หมดเลย

ไม่งั้นฉันจะเศร้าขึ้นมาอีกนะ

ตลอดเลย เป็นแบบนี้ตลอด

เธอน่ะ ตัวเธอนั่นแหละ

ชอบหายไปตั้งแต่แรกทุกทีเลย

ทำไมล่ะ ทำไม

ทำไมถึงไม่บอกฉันก่อน

ทำไมไม่บอกลากันซักคำ แล้วกลายเป็นท้องฟ้าไปแบบนี้ล่ะ?

ท้องฟ้าที่ถูกย้อมไปด้วยสีแดง

มันกำลังไหลล้นออกมาแล้วอาบตัวฉัน

มันเอ่อล้นออกมา แล้วก็ลอยขึ้นไป

เป็นเงาของฉันที่อ่อนแอกว่าใครๆ

ที่เก็บซ่อนความทรงจำสีน้ำเงินที่เลือนลางนี่ไว้ไม่ได้

ก็เพราะยังเรียกร้องหา

วันเวลาเก่าๆเหมือนเดิมอยู่นั่นแหละนะ

เพราะว่าอยากจะรู้ว่าท้องฟ้าที่เธอรู้จักมันสีฟ้าครามขนาดไหน

ฉันก็เลยตามเธอไป วิ่งไล่ตามเธอไป

ส่งไปให้ถึงเธอสิ

• Artist:Aimyon
• Album:Sora no Aosa wo Shiru Hito yo (空の青さを知る人よ)