من ۲ [Man 2] lyrics

یک ، یک ، دو ، دو

ميخوام شعر بنويسم ، تو بگير بخواب !

من مالِ خواب نيستم !! هِه !!

شب بخير !!

شماره يک بيداره !! بيدارترين !!

حواسِتون به من٢ هست ؟!؟!؟

من ، يه شهرِ سوت و كورَم ، كه غرقِ وسطِ دريا

يه آتلانتيسِ بى‌نورم پُرِ از دلشوره و فرياد

من يه تايتانيکِ شِكَستَم ، كه عشقِش مُرده و رفته

يه اقيانوسِ دِلگيرَم كه طوفانه و موجيه ، همه هفته

من ، يه مَهدِ تمدن ، پُرِ از خاكى و كوهَم

يه جنگل پُرِ از وحشى ، ولى خُب پاک و انبوهَم

يه كُمونيستَم من كه ميگم ، ديگه خدايى نيست

پيشِ تو خُب نيستم آره نيستم ، ولى مِثلِت خدايى نيست

من ميخوره به ديوار سَرَم ، هِى ميگيره به سيگار پَرَم

من ، حقِ كسيو نخوردم ، ولى از هميشه كه بيمارتَرَم

من تَهِ يه چاهِ عميقَم ، پَنچَر وسطِ راهِ حقيقت

من يكى شدم كه ديگه ، خيلى فرق باهام داره سَليقَت

اى كاش به مغزَم رُجوع ميكردى تا نگاهِ واقعى را دريابى

كاش من را ميفهميدى و ميكرديم حتى جهان را هم يارى

كاش من را ميفهميدى و میكرديم كودكان را همراهى

ای کاش ... !

از بيرون كلاً جِر ، از درون مُنفجِر

از اينجا طَرد شده ، از اونجا سرد شو كه

فرقى نداره با اينجا اونام ، يه جورى پِىِ دودَن و سَر شُلِه

جَمعاشونَم خَز شد هِه !!

آ ! بيا !

از بيرون سَرصِداى مريض ، خاكيَن بچه‌هاى تميز

دلاى پاک ، پاكَن هنوزا ولى خُب ، وسطِ ضَجّه‌هاى سَرريز

وسطِ گرگاى وحشى ، بايدَم اين جورى خُب پاره‌تر شى

وسطِ جشن و خنده‌هات يهو ميُفته یه خُمپاره مَشتى

هِى ... ! عَجب روزايى رفتن ، عَجب رِفيقايى رفتن زيرِ خاک

همه عينِ لاكپشت ، قَدَما كوچيک همه يه جورايى رفتن زيرِ لاک

من ، لِه شده همه شعرام ، وسطِ بُغضِ اِنفجاريه ساز

خونَم شده یه اِنفراديه باز ، فاميل نه ! بیخودی اِنفرادى بِتاز

من شدم يه خُلِ خنده‌دار ، مغز گيج و كُلِ شب به كار

من اصلاً حالَم خوش نى ، مامان ، نذرى شُله زرد بذار

من به كُل يه سَرصِدام ، يه تَن يه خُلِ بَدصِدام

من ، خيز وَرميدارم فقط از يه گُل ، به گُلِ بعد سه گام

هِه ! انگا بسكتباله !!

من ميخوره به ديوار سَرَم ، هِى ميگيره به سيگار پَرَم

من ، حقِ كسيو نخوردم ، ولى از هميشه كه بيمارتَرَم

من تَهِ يه چاهِ عميقَم ، پَنچَر وسطِ راهِ حقيقت

من يكى شدم كه ديگه ، خيلى فرق باهام داره سَليقَت

اى كاش به من پنجره‌اى از تو باز ميشد

كه تمامِ درهاى عالم را به روى ما باز ميكرد

و همه‌ى درّه‌ها را بسته !! اى كاش !!

ای کاش ... !

آره ما هر كارى كرديم اَخ بود ، هر جايى بدبين اَخمو

ما لخت خوابيدم حتى اگه ، هوا طوفانى يخ بود

هَمَش قاطى رفوزه ها ميشيم تجديدى از خوب

ما دنيامون چه بى‌رحم بود ، هركى خوب بود ميرفت زود

هَمَش پُرِه استرس هم آبجوى اسمى هم دود

درساى تِستى مردود ، نقشاى زندگى فقط طرح‌هاى مشكى كمبود

درداى عشقی هم توم يه حرفاى زشتى هم موند

نميبينم ديگه من حتى بهشتى از دور

هَمَش تاريكى هِى درد ، مگه خُب داريم اِنقد

همه چى قفل و منم ميزنم خاكى مِنبَعد

چِقَد بَده خدايى ، كه اِنقده از همه لحاظ اَزَم جدايى

الآن بايد دوتايى ، يه جاهايى بوديم اَصَن نَفَهمى كجايى ، تيريپ خَلسه و كُمايى

تو مَنى مَن شُمايى ، دنيا رو دريا ميكرديم ميشُديم هر دو ماهى ، امّا موندى سَرِ دو راهى

دِلَم داره يه خواهش ، كه بگى چى شد نميُفتى ديگه به يادِش

من موندم و يه چالِش ، اونى كه گفت بِرى رو فقط ميخوام بِگامِش

من موندم و يه دنيا كه تو اَزَش گُم شدى ، منم و زدن و رفتنمو رَد گُم كنى

منم و پُر شدن ، تو هم از مَردُم پُرى ، منم و گَچ بُرىِ مغزَمو لَش خورى با تُرمزى كه تَش بُريد ، منم و اَشك و ويد

هه !! عجب رو بازى كردى !! تو همه رفتارات فيلمه ، كيريه !! ميدونى ؟ تو تنها هُنرِت ، اين كه اَزَم فيلم بگيريه !!

هه !! عَجب مَرامى داشتى !! تو منو تو هر سَرابى كاشتى !! دلهره !! فازِ بد ، توَهم !! كاش تموم شه اين قهرا بى آشتى !!

اى كاش به قلبَم طلوع ميكردى

تا آتشِ چشمانَت بر هر كسى جُز من خاموش ميشد

كاش ! هى !! اى كاش ... !

يه پروانه‌ى تنها وسطِ ، يه دَشتِ بى روحَم

بدونِ جُفت و جونور و كَشتيَم ، ولى نوحَم

يه ابراهيمِ بى چاقو و قُربانى و بى فرزند

يه جمهورىِ اسلامى ولى ، آزاد و بى تَرفند

من ميخوره به ديوار سَرَم ، هِى ميگيره به سيگار پَرَم

من ، حقِ كسيو نخوردم ، ولى از هميشه كه بيمارتَرَم

من تَهِ يه چاهِ عميقَم ، پَنچَر وسطِ راهِ حقيقت

من يكى شدم كه ديگه ، خيلى فرق باهام داره سَليقَت

---

من اگه ميزنم تو گوشِت ، قَلبَمَم ميلرزه ولى اين غروبو دوس ندارم ميزنم طلوع شِه

خونِ همه صورَتَم ، خونِ همه جونِت

چون قرمزه رنگِ زبونِت ميزنم كه جور شه

ميزنم كه پا شى ، از خوابِ خُمارى

ميزنم كه پاک شى ، رو بَرگام يه غُبارى

ميزنم ميگيرم ، هر چيزى كه دارى

ميزنم با قدرت ولى پُرِ ريزه كارى

دنبالِ تنوع ، باختَم اون هَمَش بُرد

من همه چيزَم بِهَم ريخت تا تَنَم به تَنَش خورد

همون بهتر كه لَش بُرد ، بيخودى روزو نَشمُر

گُشنِگيشَم پاى مَنه ميزد حتى مِعدَش غُر

دنبالِ مو تو ظرفِ غذا بود ، گيرو هَمَش سه پيچه

دائماً به فكرِ اين بود كه فقط بپيچه

ميبَست دروغ و داد و دوز و كَلک به ريشِت

بى جنبه و بى بته ، ميزد فقط به ريشه

من ميبُرّم و ميدوزَم ، ميسوزَم و ميسوزَم

ميپوسَم و ميپوسَم ، تا روشن شى از ديروزَم

من بيست چهار ساعتى روزَم ، بى خواسته هام پيروزَم

من بيست هميشه بى نوزدم ، ولى خسته‌ام از ديروزَم

نوشِ جونِت بفرما ، ولى خُب اين وسط رفتيم به فاک يه سَر ما

يه چِشِمون به گرما ، يه چشم به سوز و سرما

يه دوتا چشم هم اضافه شد كه پُشته سَرِ ما

ميگيره از تو سَرَم درد ، چِشام از گريه وَرَم كرد

صورَتَم شِكسته تَنَم زرد ، نِگام خسته بَدَن سَرد

صورَتَم شِكسته تَنَم زرد

من رَكَب خوردم ، يه فازِ بَد فُرمَم

من كه فقط گُل ميدادم ، مِثه يه قاصِدک مُردَم

من تو بِلَک ليستَم ، نميخوان ديگه منو اَصَن ولى من قاتلِ شاپَرَک نيستم

من تو نَشكستن از تَرَک بيستَم

من با چِشم بسته بيدارم ، حرفام به دردام بستگى دارن

من از دراى بسته بيزارم ، خسته از اين مَردُم بَس كه بيكارَن

من تَهِ يه چاهِ عميقَم ، پَنچَر وسطِ راهِ حقيقت

من يكى شدم كه ديگه ، خيلى فرق باهام داره سَليقَت

من بى چَک و چونه ميگيرم مغزو نشونه

چون بى چِک و سَفته به نفعِ هر دوعِمونه

من غُد و ديوونه ، بدونِ كُت و بى خونه

هه !! رپى و لَش ميام تو باس بدويى خونه

من رو اَمو راستَم ، خوبَم و خاصَّم

دادم بِره حتى وقتى روحَمو خواستن

من بى چَک و چونه ميشينم رو نوکِ قلّه ميبينم خوبه و كُلِّ مُخا رو موزيكَم قُفله

هه !! آروم و خسته ولى خُب بد شير و گُنده

بعضى وقتا نَرم يه وقتا وحشى و تُنده

كارام ضِد و نقيضه رفتارام ، يه رو منفى يه رو مثبت و رو تيترِ اخبارام

يهو ديدى رفت پاهام رو صورتِت رو همكارات ، يهو ديدى اذيت شد همه زور و افكارات

يهو ديدى زدمو رفتمو بد كَفِ منى ، يهو ديدى كه فقط يه چى بهت رفته همين

هه !!

نوشِ جونِت عزيزم ، پُشتِ سَرَمَم برو بگو كه من مَريضَم

اگه بازم ميخواى بگو برات بريزم ، من وَصلِ شيلنگ يه ريزَم

هَنو بى دنده تيزَم ، پس بِپّا نخور به ميزَم

كه دست به مُهره بازيه ، با اينكه هنوزَم خيسه مُهره قاضيه

ميزنم بَد هم ميزنم كه نگى راضيه

من بى مُخَم و بى كَلّه ، نگو صحنه سازيه

ميزنم به قلعه ، نميذارم كه به اين راحتيا بِبَلعه

اِنگا اصليتَم نازيه ، نَنَم ازم آسيه

پس سعى نكن كه وايسى هِى

من از اونام كه خنده رو صورتَم ماسيده

و هِى خودشو پاس ميده

من اونيَم كه فحش ميخوره ولى راس ميگه ، چون زبونِش فارسيه

چون بينِ اين همه اون آدمِ آسيه

من نميدونم چِقَد بد بودم كه سَهمَم اينه

نميفهمم چی كم داشتم اَصَن از بقيه

من چيكار كردم كه اِنقدر لَجن و ممنوع شدم

من چرا اِنقده از كينه پُرَم و دلخورَم

من چرا از مادرَم دل ميكَنم از خواهرت دل ميبرَم

من چرا ميچرخه اين شكلى سَرَم ، پِيک ميزنم

من چرا ، بُغضَم غذاى هرشبه تنها شدم

من چرا ، اَشكَم نميريزه و هِى پِلک ميزنم

من چرا چند تا چندا رِل ميزنم ، وِل ميپَرم

من چرا بهشت اونوره اينورم ، من چرا از هميشه غمگين تَرَم ، سنگين سَرَم

من ميخوره به ديوار سَرَم ، هِى ميگيره به سيگار پَرَم

من ، حقِ كسيو نخوردم ، ولى از هميشه كه بيمارتَرَم

من تَهِ يه چاهِ عميقَم ، پَنچَر وسطِ راهِ حقيقت

من يكى شدم كه ديگه ، خيلى فرق باهام داره سَليقَت

منظور از من ، تو اين آهنگ ايران بود !!

من از زبونِ اون گفتم ، خُب اون كه زبون نداره !!

يه وقت سوءِتفاهم نشه !! آخه من كوچيكتر از اين حرفام !!

درضمن هر كسى ميتونه يه من باشه !! هر منى كه خودش بخواد !!

مثلا من عاشقِ خونه ساختنم ...... !!!

• Artist:Amir Tataloo