Il testamento [Greek translation]

Όταν θα με καλέσει ο θάνατος

ίσως κάποιοι διαμαρτυρηθούν

αφού διαβάσουν στη διαθήκη μου

τι τους αφήνω για κληρονομιά.

Μη με καταριέστε, είναι ανώφελο,

έτσι κι αλλιώς θα βρίσκομαι ήδη στην κόλαση.

Σ’ όσους προστατεύουν τις τροτέζες

τους αφήνω να κάνουν το λογιστή,

για να ενημερώνουν, με επαγγελματική

ευσυνειδησία, τον πληθυσμό

στο τέλος κάθε εβδομάδας

για τα έσοδα μιας πόρνης,

στο τέλος κάθε εβδομάδας

για τα έσοδα μιας πόρνης.

Θέλω ν’ αφήσω στην Μπιάνκα Μαρία,

που καρφί δεν της καίγεται για τη σεμνότητα,

έναν έγγραφο έπαινο,

για να της ανοίξει το δρόμο στο γάμο,

με πολλές ευχές γι’ αυτόν που την πάτησε,

να είναι ευτυχισμένος και κερατάς,

με πολλές ευχές γι’ αυτόν που την πάτησε

να είναι ευτυχισμένος και κερατάς.

Χάρε, αδελφέ μου, δώσε μου το χρόνο

ν’ αποτελειώσω τη διαθήκη μου,

δώσε μου το χρόνο ν’ αποχαιρετήσω,

να δώσω τα σέβη μου, να ευχαριστήσω

όλους αυτούς που περικύκλωσαν

το κρεβάτι ενός ετοιμοθάνατου.

Κύριε νεκροθάφτη, ακούστε με λίγο·

η δουλειά σας δεν αρέσει σε όλους,

δεν το βλέπουν με καλό μάτι

να σκεπάζετε με χώμα κάποιον που αναπαύθηκε εν ειρήνη,

και γι’ αυτό ακριβώς έχω την τιμή

να σας απονείμω το χρυσό φτυάρι,

και γι’ αυτό ακριβώς έχω την τιμή

να σας απονείμω το χρυσό φτυάρι.

Για εκείνη την αγνή γριά κοντέσα,

που δεν το κουνάει πια από το κρεβάτι μου

για να μου αποσπάσει την αρρωστημένη υπόσχεση

ότι θα της αποκαλύψω τους αριθμούς του λόττο,

δεν βλέπω την ώρα να πάω ανάμεσα στους κολασμένους

για να της τους δώσω όλους λαθεμένους, (1)

δεν βλέπω την ώρα να πάω ανάμεσα στους κολασμένους

για αν της τους δώσω όλους λαθεμένους.

Όταν ο θάνατος θα μου ζητήσει

να του επιστρέψω την ελευθερία,

ίσως ένα δάκρυ, ένα μόνο

θα χυθεί πάνω στον τάφο μου,

ίσως ένα χαμόγελο, ένα μόνο

ν’ ανθίσει από την ανάμνησή μου.

Εάν από το σώμα μου που θα’χει σαπίσει,

εκεί μέσα που κάποτε χτυπούσε η καρδιά μου,

θα γεννηθεί κάποια μέρα ένα τριαντάφυλλο,

το χαρίζω στη γυναίκα που μου προσέφερε τα δάκρυά της.

Για κάθε χτύπο της καρδιάς της

της επιστρέφω ένα πέταλο κόκκινο του έρωτα,

για κάθε χτύπο της καρδιάς της

της επιστρέφω ένα πέταλο κόκκινο του έρωτα.

Και σ’ εσένα που ήσουν η πιο περιζήτητη,

η κοκότα πολυτελείας που δεν δίνεται στον καθένα,

και τώρα στη γωνία της εκκλησίας

προσφέρεις εικονίτσες σε όποιον λάχει,

αφήνω τις νότες αυτής της μουσικής.

Τραγουδώ τον πόνο της αυταπάτης σου,

σ’ εσένα που για να τα βγάλεις τώρα πέρα

είσαι αναγκασμένη να πουλάς Χριστούς και αγίους.

Όταν θα με καλέσει ο θάνατος

κανείς στον κόσμο δεν θα πάρει είδηση

ότι ένας άνθρωπος πέθανε χωρίς να μιλήσει,

χωρίς να μάθει την αλήθεια,

ότι ένας άνθρωπος πέθανε χωρίς να προσευχηθεί

αποφεύγοντας το βάρος του ελέους.

Αγαπητά μου αδέλφια από την άλλη όχθη,

τραγουδήσαμε όλοι μαζί κάτω στη γη,

εκατό αγαπήσαμε την ίδια γυναίκα,

χίλιοι πήγαμε στο ίδιο πόλεμο,

η ανάμνηση αυτή όμως μη σας παρηγορεί,

όταν πεθαίνουμε, πεθαίνουμε μόνοι.

• Artist:Fabrizio De André
• Album:Volume III (1968)