眩しいDNAだけ [Mabushii DNA dake] [Thai translation]

ปุ่มที่หยุดลงเพราะควันจากโรงงาน

ทันทีที่ก้าวลงสู่ที่ซึ่งไม่รู้จัก

เจ้าแมวที่ทำด้วยนมและคอนกรีต

ก็มองพิษของฉันแล้วร้องครวญ

ต้นหอมที่ยื่นออกมาจากถุงพลาสติก

ในรองเท้ากีฬาสีเงินที่ถูกทิ้งไม่เป็นที่

ในมันสมองที่กลวงเปล่าและเฉื่อยชา

แม้จะมากด้วยความไหวหวั่นแต่ก็ยังหิวโหย

จัดเตรียม บดเป็นผง และคลุกเคล้าเช่นที่ผ่านมา

วนซ้ำราวกับการแสดง

แต่ไม่เคยต้มเลยสักครั้ง เหมือนว่าห่างไกลออกไป

เหมือนจะป้ายฟองลงบนผิวหนัง

ไม่อาจซึมซับสี หรือรับรสใด

ดีเอ็นเอที่ความโดดเดี่ยวเจิดจ้าจนเกินไป

มีชีวิตและฉายชัดจนเกินผู้ใดต้านทาน

ยังคงระหกระเหิน บนถนนที่ไร้แสงนำทาง

แต่อย่างน้อยก็เหลือลมหายใจที่ส่งไปไม่ถึง

ความจริงที่ว่า 'ต่อให้สะท้อนกลับในสภาพนี้

ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง' แผ่กระจายไปทั่ว

ถ้าจะโหยหาสว่างที่ไม่เคยเห็นในตอนนี้

ขอแค่เรื่องราวที่รวดร้าวก็ยังดี

แม้ยอมพลี ก็ให้แค่ความในใจ

กับดักง่อย ๆ ที่ไม่มีใครรู้จัก

ต่อให้คิดแยกแยะ ความนับถือตัวเอง

ก็มีแต่จะเลือนไปกับยามเช้าที่มืดสลัว

หากยอมฟังคำคนบ้าง

และใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยไปตามสถานการณ์

ก็คงได้แต่พยักหน้าโดยไม่รู้จักความกังวล

และเริ่มฉีกขาดจากกัน

ในตอนนี้

ถ้าแค่ในตอนนี้

สนุกกับเรื่องไร้สาระ ไม่มีความกล้าหาญอะไร

และประณามเพียงเพื่อบอกเล่าสินะ

อะไรที่มันแปลก แม้จะซื่อตรง

แต่ทำแบบนั้นก็สบายกว่าอยู่ดี

ดังนั้นต่อให้เสียเธอไปเหมือนขังลืม

ก็ไม่รู้อะไรแล้วล่ะ

หัวเราะสิ

นอกจากความในใจ ก็ไม่มีอะไรสำเร็จรูป

กับดักง่อย ๆ ที่ไม่มีใครรู้จัก

ต่อให้คิดแยกแยะ ความนับถือตัวเอง

ก็มีแต่จะเลือนไปกับยามเช้าที่มืดสลัว

หากยอมฟังคำคนบ้าง

และใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยไปตามสถานการณ์

ก็คงได้แต่พยักหน้าโดยไม่รู้จักความกังวล

และเริ่มฉีกขาดจากกัน

ในตอนนี้

ทุกครั้งยามไล้นิ้ว ไปตามสายสัมพันธ์ที่ถูกกำหนดไว้

ก็รู้สึกหวั่นกลัว

แม้จะลูบซ้ำ

แม้จะอยากลูบซ้ำ ๆ

แต่ก็ยังคงไม่รู้จักพอ

นอกจากความในใจ ก็ไม่มีอะไรสำเร็จรูป

วังวนเคว้งคว้างที่ไม่มีใครรู้จัก

ต่อให้คิดแยกแยะ ความนับถือตัวเอง

ก็มีแต่จะเลือนไปกับยามเช้าที่มืดสลัว

หากสยบต่อความโกรธเสียบ้าง

และเศร้าหมองต่อไปอย่างไม่มีปากเสียง

ก็คงได้แต่พยักหน้าโดยไม่รู้วิธีหัวเราะ

เริ่มฉีกขาดจากกัน

และเลือกแสงสว่างที่ไม่อาจละสายตา

ในตอนนี้

แม้ยอมพลี ก็ให้แค่ความในใจ

• Artist:ACANE (ZUTOMAYO)